ik wil hier niet meer weg
Blijf op de hoogte en volg Tessa
11 November 2013 | Verenigd Koninkrijk, Canterbury
Zijn we weer...
Na twee weken gevuld met bezoek, nu toch wel weer wat eenzamer. Maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb meerdere geweldige herrinneringen aan iedereen Canterbury laten zien. Mijn beste vriendin en familie weten nu waar ik slaap, studeer en uitga. Op een of andere manier voelde het heel volwassen om te laten zien waar ik de afgelopen maanden mee bezig ben geweest.
Toen ik Chantal twee weken geleden op het vliegveld op kwam halen liep ze me huilend tegemoet. Ik dacht eerst dat er misschien iets was gebeurt, maar sniffend in mijn jas zei ze "ik heb je zo gemist". Een behoorlijk bijzonder moment voor me, binnen een paar minuten waren we ook weer totaal op onze eigen routine. Zo fijn om iemand naast je te hebben die eigenlijk alles van je weet en waar je alles tegen kunt zeggen. Het was al snel weer als vanouds. Ik had mijn beste vriendinnetje gemist. Veel tijd om te sippen hadden we niet want de week stond volgepland met heerlijke dingen: Londen, Halloween, Canterbury, Dover, allemaal even leuk.
De zaterdag op zondag was er wisseling van de wacht. Chantal maakte plaats voor mijn ouders en oma en we sliepen dan ook 1 nacht bij mijn ouders in hun huisje. Zondag nam ik afscheid van Chantal en begon de week met mijn ouders en oma.
Ook hen had ik gemist. Mijn moeder begon bij aankomst in "mijn" huisje meteen te moederen, iets wat ik niet meer gewend was na 2 maanden op mezelf. Ze ruimde meteen wat dingetjes op en maakte zich direct zorgen om mijn gezondheid nadat ik 1 keer hoestte.
Heerlijk was het, om weer even 2 ouders te hebben die voor je nadachten wat er werd gegeten, gekocht en gedaan. Even de regie uit handen geven was best rustgevend. Mijn oma was er ook bij, die zorgde voor de nodige grapjes en knuffels. Wat mis ik haar toch
Deze week was ook mijn verjaardag. Hoewel het best alleen voelde om wakker te worden met de gedachte "ik ben nu in Engeland, en maar weinig mensen weten dat ik jarig ben", werd de dag steeds leuker. Mijn ouders namen me mee naar Ramsgate waar we ons favoriete restaurant bezochten, en 's avonds werd ik verrast door mijn vriendinnen van hier. Ze hadden een surprise-feestje voor me georganiseerd, compleet met taart en cadeaus. Voor hen was het normaal dit te doen, en ze waren dan ook erg verbaasd dat ik in Nederland altijd mijn eigen feestjes organiseer.
Afscheid nemen van mijn familie was ook gek, ineens helemaal alleen na 2 weken mensen om me heen. De twee weken vol mensen zijn erg snel voorbij gevlogen. Raar, vind ik het, dat dit alweer een halve maand aftelt van mijn tijd hier. Ik voel me zo thuis hier dat ik het liefst hier wil blijven. Een klein stemmetje in mijn achterhoofd zegt me dat ik 't liefst mijn hele studie hier had gedaan. En wie weet wil ik nog een specialisatie doorstuderen op de universiteit in Engeland doen (hier in Canterbury, of misschien ergens anders). Dit is wie ik ben, ik ben niet iemand die de rest van haar leven in Nederland blijft wonen.
Mijn ouders waren niet verrast toen ik ze vertelde dat ik plannen had om misschien nog wel terug te komen. Ze hadden het altijd al verwacht, ik heb altijd al iets gehad met Engeland. Toen ik begon met mijn studie journalistiek was mijn doel " de hoofdredactrice van Cosmopolitan UK worden". Hoewel ik inmiddels nog veel meer leuke doelen in mijn hoofd heb (screenwriting, radio maken, ga zo maar door).
Voor nu blijft het doel even bij mijn essays die ik voor overmorgen af moet hebben. Ik ga mijn Studie ontwijkend gedrag weer even parkeren en verder werken. AJU PARAPLU.
liefs,
Tessa
Na twee weken gevuld met bezoek, nu toch wel weer wat eenzamer. Maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb meerdere geweldige herrinneringen aan iedereen Canterbury laten zien. Mijn beste vriendin en familie weten nu waar ik slaap, studeer en uitga. Op een of andere manier voelde het heel volwassen om te laten zien waar ik de afgelopen maanden mee bezig ben geweest.
Toen ik Chantal twee weken geleden op het vliegveld op kwam halen liep ze me huilend tegemoet. Ik dacht eerst dat er misschien iets was gebeurt, maar sniffend in mijn jas zei ze "ik heb je zo gemist". Een behoorlijk bijzonder moment voor me, binnen een paar minuten waren we ook weer totaal op onze eigen routine. Zo fijn om iemand naast je te hebben die eigenlijk alles van je weet en waar je alles tegen kunt zeggen. Het was al snel weer als vanouds. Ik had mijn beste vriendinnetje gemist. Veel tijd om te sippen hadden we niet want de week stond volgepland met heerlijke dingen: Londen, Halloween, Canterbury, Dover, allemaal even leuk.
De zaterdag op zondag was er wisseling van de wacht. Chantal maakte plaats voor mijn ouders en oma en we sliepen dan ook 1 nacht bij mijn ouders in hun huisje. Zondag nam ik afscheid van Chantal en begon de week met mijn ouders en oma.
Ook hen had ik gemist. Mijn moeder begon bij aankomst in "mijn" huisje meteen te moederen, iets wat ik niet meer gewend was na 2 maanden op mezelf. Ze ruimde meteen wat dingetjes op en maakte zich direct zorgen om mijn gezondheid nadat ik 1 keer hoestte.
Heerlijk was het, om weer even 2 ouders te hebben die voor je nadachten wat er werd gegeten, gekocht en gedaan. Even de regie uit handen geven was best rustgevend. Mijn oma was er ook bij, die zorgde voor de nodige grapjes en knuffels. Wat mis ik haar toch
Deze week was ook mijn verjaardag. Hoewel het best alleen voelde om wakker te worden met de gedachte "ik ben nu in Engeland, en maar weinig mensen weten dat ik jarig ben", werd de dag steeds leuker. Mijn ouders namen me mee naar Ramsgate waar we ons favoriete restaurant bezochten, en 's avonds werd ik verrast door mijn vriendinnen van hier. Ze hadden een surprise-feestje voor me georganiseerd, compleet met taart en cadeaus. Voor hen was het normaal dit te doen, en ze waren dan ook erg verbaasd dat ik in Nederland altijd mijn eigen feestjes organiseer.
Afscheid nemen van mijn familie was ook gek, ineens helemaal alleen na 2 weken mensen om me heen. De twee weken vol mensen zijn erg snel voorbij gevlogen. Raar, vind ik het, dat dit alweer een halve maand aftelt van mijn tijd hier. Ik voel me zo thuis hier dat ik het liefst hier wil blijven. Een klein stemmetje in mijn achterhoofd zegt me dat ik 't liefst mijn hele studie hier had gedaan. En wie weet wil ik nog een specialisatie doorstuderen op de universiteit in Engeland doen (hier in Canterbury, of misschien ergens anders). Dit is wie ik ben, ik ben niet iemand die de rest van haar leven in Nederland blijft wonen.
Mijn ouders waren niet verrast toen ik ze vertelde dat ik plannen had om misschien nog wel terug te komen. Ze hadden het altijd al verwacht, ik heb altijd al iets gehad met Engeland. Toen ik begon met mijn studie journalistiek was mijn doel " de hoofdredactrice van Cosmopolitan UK worden". Hoewel ik inmiddels nog veel meer leuke doelen in mijn hoofd heb (screenwriting, radio maken, ga zo maar door).
Voor nu blijft het doel even bij mijn essays die ik voor overmorgen af moet hebben. Ik ga mijn Studie ontwijkend gedrag weer even parkeren en verder werken. AJU PARAPLU.
liefs,
Tessa
-
11 November 2013 - 20:41
Oma Koosje:
Lieve Tessa
Ja Ja ik kreeg ook de indruk dat je daar wilt blijven.
Maar misschien weet je het zeker als je hier met Kerst en Nieuwjaar,geweest bent.
Wij gunnen jou allemaal het beste.
De tijd zal het leren.
Liefs Oma Koosje
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX -
11 November 2013 - 21:19
Mama:
Hey meissie
Ja, dat klinkt wel: Hoofdredactrice van Cosmopolitan UK. Als je er maar voor zorgt dat er een logeerkamer voor ons beschikbaar is.
Het was fijn je te zien afgelopen week, vooral dat we de tijd hadden om wat dingen samen te doen.
Natuurlijk mis ik je maar het doet me ook goed om te zien dat je het helemaal naar je zin hebt in Canterbury.
Succes met je essays en tot gauw.
liefs
mama
-
12 November 2013 - 11:25
Papa:
Ha moppie,
Gaan we samen met jou kijken wat wij kunnen doen om je droom waar te maken. Knuffel pap. -
21 December 2013 - 23:50
Angelsa:
Hi Tessa,
Super bedankt voor je leuke kerstkaart.
Al weer gauw voor 2 weken in Nederland, zal weer wennen zijn :)
Goeie reis alvast en geniet van deze tijd, misschien zien we elkaar nog?
Liefs,
Angela
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
