londen en canterbury

Ik weet het, inmiddels is het bijna een week geleden dat ik naar londen vertrok en ik beloofde snel te updaten. het spijt me. Maar nu dan nog; de afgelopen week, in een notendop:


Het was 7.00 toen ik de deur in Canterbury achter me dichttrok en mijn wereldreis begon naar het busstation. Ja, alles word hier lopend gedaan en eigenlijk is dat best wennen als je normaal overal voor op de fiets stapt. Al gapend stond ik om 7.23 te wachten op mijn bus. Om 8.10 zou hij vertrekken, op tijd zijn is zoooo fijn (sarscasme). Maar eigenlijk kon het me geen barst schelen, over minder dan 3 uur zat ik in London Baby! (ja ik móest deze quote van Joey uit Friends er even in verwerken)

De reis naar Londen was verrassend genoeg best prima en de locatie waar de bus stopte (Victoria Coach station) lag op een fijne, bereikbare plek. Eenmaal daar waren Anouska en Emese al kaartjes aan het halen voor de underground. Ik sprak met ze af en maakte kennis met Emese, gezien ik haar nog niet kende. We besloten eerst een kijkje te nemen in ons Hostel voor die nacht.

En dat was me wat. Na een halfuur (niet overdreven) in de rij te hebben gestaan bij de receptie kregen we een pakketje lakens en een kamernummer in de hand gedrukt en de trap opgestuurd. Ik liep voorop en had dan ook de eer om de eerste indruk te krijgen. De deur ging open en mijn mond ook. Oh god. Dit hadden we totaal niet verwacht. Stapelbedden (maar dan drie op mekaar) als je in de bovenste bedden wilde komen moest je zowat acrobatisch van aard zijn (wat ik dus niet ben). Na nadere inspectie ontdekte we dat er nog maar 3 bedden over waren, 2 daarvan waren, jawel, bovenaan. Emese en Anouska waren zo lief die bedden op zich te nemen. Ik hoefde maar een klein trappetje op (ook al genoeg voor een kluns als ik om eraf te donderen, laat dat duidelijk zijn).

Nadat we de conclusie trokken dat het eigenlijk heel spannend en leuk was deze nieuwe ervaring op te doen vertrokken we naar onze eerste bestemming. Camden town, een heerlijke plek vol met kraampjes gevuld met eten, oosterse prullaria en.. nou ja eigenlijk alles wat je maar kunt bedenken. Na Camden gingen we nog snel naar Kings - Cross station, waar we door een paar medewerkers werden opgedoft als een harry potter acteur en met zo'n karretje door de muur op station 9 3/4 mochten rijden. Als toerist moet je 't allemaal gedaan hebben.

De dag vloog aan ons voorbij en voor we 't wisten zaten we op de grond van onze kamer in het hostel ons klaar te maken voor de avond. Op de planning: lekker uit eten en daarna dansen! En dat lukte zeker. We aten in een pub waar ik de beste hamburger ooit heb gegeten (het water loopt me nu alweer in de mond) en waar we een nieuw favoriet drankje ontdekten. Aardbeien limoen cider (later deze week kwam ik erachter dat er zelfs meerder smaken zijn!).

Na het diner besloten we een club te vinden om lekker te gaan dansen en te genieten van het Londense nachtleven. Onderweg naar de pubs en clubs werden we door elke propper aangehaald om naar allerlei clubs te gaan. 10 euro vonden we echter way too much voor een entree en dus sjouwden we maar door. Goed plan van ons, want we vonden de M&M store, en ja, die was open om half 12 's avonds. WOOHOO. De muren vol m&m's staarden ons aan en de geur kroop in onze neusholten. Heerlijk.

Helaas sloot deze winkel om 12 (anders hadden we ons party-avondje misschien zelfs daar wel doorgebracht) maar een medewerkster tipte ons O'neills. Een pub waar soms ook live muziek werd gedraait. Beste tip ooit, want nog geen uur daarna stonden we maf te dansen op live muziek (en dat was goede muziek!). We leerden ook nog 2 franse meisjes en een australische jongen kennen, waar we al snel ook mee stonden te dansen.

Al met al een geweldig goede avond, die we afsloten in een echte engelse taxi, op weg naar onze stapelbedden.

De volgende ochtend werd ik wakker in een doodskist, dacht ik. Gelukkig bleek het mijn bed te zijn en was er dus niks aan de hand. Het fijne aan de bedjes was dat je het gordijntje dat erbij werd geleverd dicht kon doen, en toch wat privacy had!

Rond half elf stonden we alweer te wachten op de metro. Op naar Abbey Road! We wilden de mogelijkheid om een soortgelijke foto te maken als die van de Beatles niet aan ons voorbij laten gaan. Zodoende stapten we uit op het station 'Abbey Road'. Daar aangekomen ontdekten we een bord waar ons doodleuk werd verteld dat we niet op het goede station waren (God allemachtig wie noemt dat station dan zo? gewoon lekker toeristje pesten, dat is 't!). We mochten nog een halfuur of wat reizen om daar buiten in de regen te staan. Abbey road was duidelijk niet voor ons weggelegd die dag, en met een sip gezicht gingen we terug de metro in. Gelukkig kregen we wel de kans om de London eye te zien, en de big ben. Prachtige bouwwerken als je 't mij vraagt.

De twee dagen waren veel te snel omgevlogen en ik vond het dan ook heel jammer om weer afscheid te nemen van mijn vriendinnetje Anouska... Het was fijn om even een bekend gezicht te zien in de zee van onbekenden hier. Emese was ook een ontzettend lief meisje, en met z'n drieen hebben we het enorm naar ons zin gehad in Londen. We zaten met vrijwel alles op een lijn en wat kan er beter dan dat?

Na weer 2 uur slapend in de bus gezeten te hebben strompelde ik mijn huisje binnen. Het voelde echt al wel een beetje als "thuis". Vooral toen ik in de woonkamer Terri aantrof (mijn ene huisgenoot) waar ik mijn avonturen aan vertelde. Een halfuur hebben we zitten kletsen toen ik besloot mijn weg naar boven te maken, mijn bed klonk me als muziek in de oren.

Onderweg naar boven kwam ik Shannon tegen, mijn andere huisgenoot, die meteen ook alles wilde weten over londen en nederland. Ook een super aardig meisje!!!!

De volgende dag was niet zo'n heel iteressante dag dus ik skip meteen door naar donderdag, de introductie dag.

Om half elf moesten we verzamelen in de aula. En ik zou mezelf niet zijn zou ik me niet verslapen (ja mams, dat heb ik jou niet verteld, anders ga je je weer zorgen maken, haha! Komt goed!) maar gelukkig zijn de Engelsen niet geweldig punctueel en begon het programma tot kwart voor elf nog niet.

De "workshops" die er gegeven werden waren een beetje vreemd als het aan mij lag, en ik keek dan ook erg uit naar de lunch. In de tweede workshop sprak ik het meisje naast me aan, Kaitlyn, een Amerikaans meisje of zij de weg wist naar Augustine House. Ze nam me meteen op sleeptouw en stelde me voor aan twee van haar beste vriendinnen: Kristin en Sadie. De rest van de dag trok ik met hen op, er sloot ook nog een Zweeds meisje aan: Josephine.

Met hen gingen we 's avonds ook de Quiz night in. Een ellenlang durende rij van vragen die eigenlijk nergens over gingen. Meteen ook geintroduceerd aan de manier hoe Britten hun alcohol nuttigen. (vooral VEEL en STERK). Voelde me erg braaf met m'n cider terwijl anderen shotje na shotje namen. De groep Amerikanen hadden helemaal een cultuurschock. Zij hadden nog nooit alcohol mogen kopen omdat zij 20 waren, en de leeftijd in USA op 21 ligt.

De dag erna was vooral veel wachten, inschrijven is namelijk wachtrij na wachtrij ervaren. Ontzettend vermoeiend. Ondanks dat gingen we die avond toch naar Zoo-night. Je moest als dierentuin dier gaan en ik besloot als panter te gaan. Heerlijk gedanst met m'n "nieuwe vrienden" maar eerlijk gezegd miste ik mijn Valkenswardse en Utrechtse meisjes wel... Het is zo anders om dingen te doen met mensen die je nauwelijks kent. Vooral ook omdat er een taailbarriere is. De nacht werd dan ook niet erg laat, om 1 uur lag ik al weer veilig in m'n bedje.

De afgelopen twee dagen zijn niet heel interessant geweest, hopelijk ga ik deze week wat andere dingen tegemoet. (sowieso krijg ik donderdag EINDELIJK mijn rooster...)


Nog wat kleine dingetjes:

- Ik mis mijn fiets, verschrikkelijk. Overal naartoe lopen is echt niet mijn ding.
- Meisjes die hier op stap gaan hebben blote benen, altijd. Ja, ook in de winter. Geen dikke spijkerbroek of panty, gewoon een rokje dat net hun kont bedekt en dan ook nog een set oncomfortabele hakken eronder.
- Ze drinken hier veel, heel veel.
- De kaas is hier niet te eten (ze hebben alleen Cheddar.. ik mis mijn kaas :( )
- ze hebben geen aardappelschilmesjes (een komkommer snijden met een mes voor je boterham is best lastig)
- Kerstmis wordt hier overal verkocht en aangeprezen, schaamteloos.
- Ze kennen hier geen Sinterklaas en ik mis mijn pepernoten (ook schaamteloos)
- Ik ben heel blij dat ik chocoladehagel heb meegenomen.
- Scones met clotted cream en jam kunnen best als avondeten.
- Mensen zijn heel lief hier, constant love en dear. Jup, I love it!
- mijn bed is vrijdagnacht doorgezakt waardoor ik nu schuin in mijn bed lig, de planken zijn aan een kant losgeraakt (maar alleen bij m'n voeteneind raar genoeg) Morgen hoef ik hopelijk niet meer schuin te slapen want dan wordt het gemaakt.
- Ik heb nu een afspreellijst van C'est la vie opstaan en ik heb zo ontzettend veel zin in de nieuwe voorstelling van Isabelle Beernaert waar ik met mama in januari naartoe ga!


Liefs
Tessa

p.s. Ik weet dat het nogal een rommelige update was, maar ik ben niet zo in de mood om een mooi verhaal te schrijven, haha.